OPINIE & COLUMN.
Een opinietekst in Knack Weekend (08.02.2018)
Hoe ik van de Pride leerde houden
Een opinietekst in De Standaard (10.08.2018)
'De samenleving wordt er niet beter van wanneer mensenrechten slechts voor een beperkte groep zijn'
Een opinietekst in Knack Weekend (23.10.2018)
Een column in Zizo-Magazine (22.11.2018)
Een column in Zizo-Magazine (15.02.2019)
Een column in Zizo-Magazine (26.03.2019)
Een column in Zizo-Magazine (29.04.2019)
Eerste brief voor Rekto:Verso (03.05.2019)
Tweede brief voor Rekto:Verso (07.06.2019)
Een column in Zizo-Magazine (13.06.2019)
text.
Derde brief voor Rekto:Verso (12.07.2019)
Vierde brief voor Rekto:Verso (16.08.2019)
Prittsticks en speldenprikjes (column)
De Mening in De Standaard (10.09.2019)
De Mening in De Standaard (12.09.2019)
Politiek correcte geilheid (column)
De Mening in De Standaard (13.09.2019)
Vijfde brief voor Rekto:Verso (19.09.2019)
Zesde brief voor Rekto:Verso (25.10.2019)
IN DE MEDIA.
The Good People: is een beetje gay okay?
Een vooruitblik door Zizo Online (27.04.2018)
'Wat is dat: mannelijk of vrouwelijk?'
Een interview met De Standaard (30.04.2018)
Een recensie van The Good People
Op theaterkrant.nl (21.06.2018)
"M, V of X ... Het is meer dan wat futiel gezeur over woorden"
Een gesprek met Het Laatste Nieuws (30.06.2018)
Een brief van Emma Lesuis aan Neal
In Rekto:Verso (04.01.2019)
about.
Neal Leemput (°1990) is performer, theatermaker en sinds kort de eerste Secretary of Queer Affairs bij DE Studio in Antwerpen.
Hij maakte kennis met het theater bij het Leuvense fABULEUS in de voorstellingen ’Kasimir en Karoline' (2009) en ’Faces' (2011). In 2014 studeerde hij af aan de Woordkunstafdeling van het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen met de voorstelling ‘Het Joachim Flaxer Complex’ (2014), waarin hij op zoek ging naar de rol van het lichaam binnen woordkunst. Hij liep in die periode ook stage bij figurentheater DE MAAN in Mechelen. Al snel na het afstuderen, ging hij zijn eigen voorstellingen schrijven, maken en spelen. Een eerste voorstelling, ‘The Waxworks’ (2015), was gebaseerd op ’Sunset Boulevard' (een film noir van Billy Wilder) en tijdens het Villanova Festival in DE Studio maakte hij, samen met zijn intussen vaste compagnon Danny de Jong, de performance ‘Always The Tragic’ (2016).
Daarna was Neal als artistiek onderzoeker verbonden aan het Conservatorium van Antwerpen, waar hij werkte aan een onderzoeksproject rond ‘de leesbaarheid van niet-normatieve lichaamsbeelden via het werk van Rainer Werner Fassbinder’. In de context van dit project maakte hij een video-installatie, ‘Selfless Dreams/Queer Confessions’ (2017), die in verschillende musea en op festivals getoond werd. Vervolgens maakte hij ook drie theatervoorstelling, waarin een queer lichaamsbeeld centraal staat: ‘Everything I’ve always wanted – and more’ (2017), 'The Good People' (2018 - i.s.m. Villanella) en 'The Selfless Dreams of Joachim Flaxer' (2018). In het kader van het Antwerp Queer Arts festival maakte hij de performance 'Me, Myself & Marscha' (2019).
Op dit moment is Neal verbonden als Secretary of Queer Affairs (en huisartiest) aan De Studio in Antwerpen, waar hij werkt aan twee nieuwe voorstellingen: 'Dances with my mother' (2020) en 'Concept X - The Beginning' (samen met Joke Emmers en Tijmen Govaerts).
Daarnaast geeft Neal af en toe (performance-)lectures over zijn onderzoeksproject en schrijft geregeld opinieteksten en columns.
